Zo'n momentje had ik gisteren weer eens. Eigenlijk kan ik er nu nog boos over worden.
We kennen allemaal de magie van sinterklaas, de ouders onder ons denken met met een glimlach terug aan de spannende tijd van de gelovige kindjes van ons. De spanning die vooraf gaat aan de intocht, het schoenzetten, de avond zelf met het gebonk op de deur. Of de spanning en blijdschap op de gezichtjes als Sinterklaas echt gewoon bij je thuis komt.
Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat ze echt niet zien dat die Zwarte Piet gewoon vriend Fred is met een hoop zwarte schmink op zijn gezicht, gisteren nog gezellig aan de koffie dolletjes aan het maken en dan nu kijken ze vol ontzag naar die Piet met de zak vol kadootjes.
Voor Max zal het waarschijnlijk het laatste jaar zijn dat hij de tijd van Sinterklaas vol geloof door zal brengen. De televisieseries zijn alweer begonnen, de boeken van de speelgoedwinkels liggen klaar, Max verliest zichzelf er weer helemaal in.
En doordat ik weet dat het best wel eens het laatste jaar zal zijn, ga ik er helemaal in mee. Sinterklaas 2010 moet spetterend zijn. De sinterklaasliedjes worden al weer in de auto gespeeld, Max heeft tenslotte een zang-solo bij de intocht van Sinterklaas en mama vind het allemaal best gezellig.
Maar dan komt het moment dat je in de boekwinkel bij de kassa staat, Max staat stilletjes in een knutselboek van Sinterklaas te bladeren, ondertussen is de verkoopster wat voor mij wat aan het uitzoeken.
Max kijkt me aan en zegt: "oh mam mooi he, kijk wat een leuke dingen" De lieftallige verkoopster kijkt op, fronst en zegt: joh daar ben jij toch veel te groot voor, jij geloof....... Ik breek nog net op tijd in door bijna te roepen, hij is 7 jaar hoor, dan is dat nog heel erg leuk!!!!
De dame ziet blijkbaar de woede in mijn ogen, en kleurt naar donkerpaars. Ze stamelt nog wat nutteloze woorden en kijkt Max wat onbenullig aan.
Gelukkig krijgt Max er niks van mee.
Nou weet ik best dat ik een kind van 7 jaar heb dat eruit ziet als een jongen van 10. Maar als hij nou zo blij en enthousiast in een Sinterklaasboek staat te bladeren, dan kan je toch wel bedenken dat hij misschien nog wel gelooft en ga je al helemaal niet roepen dat hij daar veel te oud voor is en toch niet meer zal geloven.
Het had een fractie van een seconde gescheeld of de magie van Sinterklaas was vroegtijdig en op een enigszins vervelende manier, voor mijn kind 2 weken voor de intocht in rook opgegaan.
Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik gedaan had als dat gebeurd was.
