De helft van de tijd......

Je denkt alles geregeld te hebben, misschien niet exact hoe we het allebei wilde maar we waren tevreden.

De omgang gaat soepel, alles verloopt zoals het hoort. We gaan wat beter met elkaar om, Max is blij dus wij zijn dat ook.

Maar dan ineens gaat Max praten, het begint met een losse opmerking "mam is het niet oneerlijk dat ik meer bij jou ben dan bij papa?" Ik hoor het aan en praat er een beetje omheen.

Toch blijft het een beetje in mijn gedachte hangen. Verzint hij het zelf of hoort hij mensen praten?

Steeds vaker komt Max er op terug, steeds uitgebreider ook. Ik irriteer me, veeg het van tafel, leg het nog eens uit. Ik ga het afkappen, "het is zoals het is Max, klaar"

En dan is het zondagavond en breng ik Max naar bed. Weer begint hij erover, langer deze keer. Hij probeert me uit te leggen wat hij bedoeld, in zijn woorden lukt het ook. Weer probeer ik te vertellen dat papa en mama het zo hebben afgesproken en dat iedereen er blij mee is.

Max zucht een beetje en gaat slapen. Het zit hem echt dwars.... Die nacht slaap ik slecht.

Dan is het 6 uur s'morgens en Max wordt wakker, kruipt tegen me aan en verteld dat hij zo fijn gedroomd heeft "ik was 7 nachten bij jou mam en daarna 7 nachten bij papa"

Dan knapt er even iets in me, ik realiseer me dat ik dit echt serieus moet nemen. Met een paar korte antwoorden beëindig ik ons gesprek.

In tranen sta ik op het schoolplein, ik weet dat ik er nu echt aan moet. Hoe klein hij ook is, Max geeft duidelijk aan dat hij meer bij zijn vader wil zijn. Hij zegt niet dat hij niet bij mij wil zijn, nee hij wil graag bij ons beide zijn. Het voelt als falen maar zo is het niet. Hij vind het bij ons beide fijn. Eigenlijk is het heel mooi, ons kind wil heel graag net zoveel tijd met zijn beide ouders doorbrengen. Wat is er fijner dan dat.

Langzaam dringt het tot me door wat dit gaat betekenen. Ik ga parttime moeder worden. De helft van de tijd zal hij niet bij me zijn. Al mijn gevoel verzet zich, maar mijn verstand weet dat het goed is. Max moet bij zijn vader zijn en zeker als hij aangeeft dat hij dat ook wil.

Wie ben ik om dat tegen te houden, er niet achter te staan.

Deze moeder gaat haar kind een stukje loslaten, gaat hem ook laten zien dat hij zijn eigen mening mag hebben en dat er naar hem geluisterd wordt.

Zijn vader en ik komen er wel uit, alles in goed overleg.

En ondanks dat ik het moeilijk vind en er nog steeds wat tranen vloeien, weet ik dat ik de goede keuze heb gemaakt. Kinderen horen bij beide ouders te kunnen zijn en zeker wanneer zij dat zelf willen. Max heeft het aangegeven dus we gaan het doen.

Ik wen er wel weer aan...... Ik ga hem missen.... de helft van de tijd.....

De heilige magie van Sinterklaas

Er zijn van die momenten dat je een nietsvermoedende verkoopster wel achter de balie vandaan kan trekken.

Zo'n momentje had ik gisteren weer eens. Eigenlijk kan ik er nu nog boos over worden.

We kennen allemaal de magie van sinterklaas, de ouders onder ons denken met met een glimlach terug aan de spannende tijd van de gelovige kindjes van ons. De spanning die vooraf gaat aan de intocht, het schoenzetten, de avond zelf met het gebonk op de deur. Of de spanning en blijdschap op de gezichtjes als Sinterklaas echt gewoon bij je thuis komt.

Je vraagt je af hoe het mogelijk is dat ze echt niet zien dat die Zwarte Piet gewoon vriend Fred is met een hoop zwarte schmink op zijn gezicht, gisteren nog gezellig aan de koffie dolletjes aan het maken en dan nu kijken ze vol ontzag naar die Piet met de zak vol kadootjes.

Voor Max zal het waarschijnlijk het laatste jaar zijn dat hij de tijd van Sinterklaas vol geloof door zal brengen. De televisieseries zijn alweer begonnen, de boeken van de speelgoedwinkels liggen klaar, Max verliest zichzelf er weer helemaal in.

En doordat ik weet dat het best wel eens het laatste jaar zal zijn, ga ik er helemaal in mee. Sinterklaas 2010 moet spetterend zijn. De sinterklaasliedjes worden al weer in de auto gespeeld, Max heeft tenslotte een zang-solo bij de intocht van Sinterklaas en mama vind het allemaal best gezellig.

Maar dan komt het moment dat je in de boekwinkel bij de kassa staat, Max staat stilletjes in een knutselboek van Sinterklaas te bladeren, ondertussen is de verkoopster wat voor mij wat aan het uitzoeken.

Max kijkt me aan en zegt: "oh mam mooi he, kijk wat een leuke dingen" De lieftallige verkoopster kijkt op, fronst en zegt: joh daar ben jij toch veel te groot voor, jij geloof....... Ik breek nog net op tijd in door bijna te roepen, hij is 7 jaar hoor, dan is dat nog heel erg leuk!!!!

De dame ziet blijkbaar de woede in mijn ogen, en kleurt naar donkerpaars. Ze stamelt nog wat nutteloze woorden en kijkt Max wat onbenullig aan.

Gelukkig krijgt Max er niks van mee.

Nou weet ik best dat ik een kind van 7 jaar heb dat eruit ziet als een jongen van 10. Maar als hij nou zo blij en enthousiast in een Sinterklaasboek staat te bladeren, dan kan je toch wel bedenken dat hij misschien nog wel gelooft en ga je al helemaal niet roepen dat hij daar veel te oud voor is en toch niet meer zal geloven.

Het had een fractie van een seconde gescheeld of de magie van Sinterklaas was vroegtijdig en op een enigszins vervelende manier, voor mijn kind 2 weken voor de intocht in rook opgegaan.

Ik weet eigenlijk niet zo goed wat ik gedaan had als dat gebeurd was.

Stoer wijf!

Zo af en toe vind ik mijzelf best eens stoer wijf.
Van een redelijk verwende dame " schat er lekt wat, kijk even" ben ik toch inmiddels aardig getransformeert tot een stoer zelfstandig wijf.

Zo ook vanmorgen, ik sta te genieten van een heerlijk warme douche, ok ik had de douchekop op stevige massagestraal gezet dus de druk was misschien wat hoger, ineens spoot het water alle kanten op. Ik schrok me rot, kijk naar de doucheslang en ontdek een scheur van zo'n 10 cm, totaal verrot dus. Inmiddels was zelfs het plafond van mijn badkamer nat en kon ik mijn haar gezellig met het hoofd in de wasbak gaan uitspoelen.

Anyway, de betreffende doucheslang zat er al een hele tijd op en zat muurvast. Een waterpomptang heb ik niet dus tja wat nu. Naar de buurman? Nee niet dus, gewoon maar naar de Praxis, nieuwe doucheslang moest er toch ook komen dus dan maar meteen een waterpomptang aanschaffen ( altijd handig voor losdraaien van andere vastgeroeste onderdelen in huis) Aangekomen in de praxis bleken er dus vele verschillende soorten doucheslangen te zijn, mijn eer te na om aan zo'n jongen te gaan vragen welke ik moest hebben, intelligente blik opgezet ( ik ben tenslotte ook niet blond meer, dus dat moest lukken) en op de knieetjes voor het doucheslangenrek. Waarom hangen die dingen eigenlijk heel laag, maar dat is een vraag van heel andere orde.

Eureka, de doucheslangen blijken allemaal dezelfde aansluiting te hebben, alleen de lengte en het materiaal verschilt. Eentje uitgezocht, niet de goedkoopste maar zeker niet de duurste. Blij liep ik de winkel uit. En toen thuis, even twitteren dat ik voor mij toch wel weer iets heel nieuws ga ondernemen, tuurlijk kwamen de adviezen en tips ( dank daarvoor).
Nog geen 2 minuten later, jaja 2 minuten was het karwei gefixt. Mijn douche doet het weer, mooi glimmend nieuw slangetje eraan en ik, het klinkt er lullig maar toch ben ik weer trots.
Heb ik mooi toch maar even helemaal zelf gedaan, niks "schat doe jij dat even met een hele blonde blik" nee gewoon zelf gedaan!!!

Ik word gewoon echt een heel stoer wijf, weer wat waar ik geen vent voor nodig heb, er blijft eigenlijk maar bar weinig over ;-)

zomaar een kaart

Op twitter houdt een heel lief mens regelmatig een "engelenspreekuur*
Vandaag heb ik haar gevraagd een algemene kaart voor mij te trekken...

Dit was wat ze antwoorde:

Hoi Joke, goeiemorgen! Wij trekken voor jou: Herinner wie je werkelijk bent! aartsengel Michael: je bent een zeer geliefd en creatief kind van God. Jij bent liefde!

Liefs Louisa en de engelen x

Herinner wie je werkelijk bent, vooral die zin raakte me, ik heb namelijk de laatste dagen het gevoel dat ik mijzelf een beetje kwijt ben.
Door die woorden raakte ik in een dwarse bui, ik weet eigenlijk heel goed wie ik ben, maar net zoals vele andere mensen laat ik mij te vaak beinvloeden door prikkels van buiten af.

In een klap was ik weer wakker vandaag, ineens wist ik weer waar het nou eigenlijk om gaat in mijn leven, ineens werden mijn ogen geopend of werd ik wakker geschud. Het maakt eigenlijk niet uit hoe je het noemt.... maar het gebeurde....

Ik weet weer waar het omgaat.....puur naar mijzelf blijven, dan sta ik puur in het leven, en blijf ik wie ik werkelijk ben!

Heel even niet zo stoer meer....

Natuurlijk wist ik het al en kwam het niet helemaal als verrassing. Maar toch....
Nu 7 uur later hakt het er ineens in, ineens komt het aan, wat hij nou eigenlijk tegen me zei.
Ik wist tijdens de hele ingreep aan mijn knie dat het niet mijn meniscus was die de klap niet op kon vangen, maar mijn kraakbeen dat door de klap beschadigde.

Maar eerst zit ik nog in de wachtkamer, een beetje melig te doen met vriend E, beetje tweeten over dat natuurlijk de orthopeet weer eens is uitgelopen. Wordt je opgeroepen, denk je aan de beurt te zijn maar mag je in de volgende kamer wachten en dan komt de lieve man binnen, kleine glimlach op zijn gezicht ( meer professioneel dan gemeend ben ik bang).
Hij gaat zitten en pakt de foto's van de binnenkant van mijn knie.

Ik kijk van de foto's naar de man, hij glimlacht weer en zegt: kijk dat is je meniscus, prachtig heel. En kijk aan deze kant heel mooi gaaf kraakbeen, jaja denk ik nog maar daar heb ik geen pijn van dus vertel me nou maar wat het is, en dan gaat zijn pen richting dat rafelige deel. Hij kijkt me aan en zegt, nou hier zit het dus, hier is je kraakbeen onherstelbaar beschadigd, en aan deze kant is het een klein beetje maar hier is het behoorlijk.

En daar, mevrouw Geerligs, daar kan ik dus niets aan doen. Je zult altijd een probleemknie houden. Een onaangenaam gevoel overvalt me, de lieve man gaat door met zijn verhaal en zegt: "dus nu is het zaak dat je naar fysio gaat en gaat zorgen dat de spieren en pezen rond je knie sterk worden.....je moet gaan werken totdat je een voor jou acceptabel nivo hebt bereikt....maar u zult altijd last houden mevrouw....het is niet dat uw knie nu binnen 5 jaar echt stuk is maar het kraakbeen is een keer weg"
Ik hoor hem aan, pak de verwijzing voor de fysio aan, zeg vriendelijk gedag en ga weg...

Nu zit ik op de bank en realiseer me ineens wat hij gezegd heeft. Onherstelbaar beschadigd en fysiotherapie tot acceptabel nivo..... en dat op mijn 40e.....
Ik weet dat er bij mij in de familie gezeur met knieen zit, mijn moeder heeft tenslotte dit jaar een nieuwe knie gekregen en mijn broer begint ook al te klooien met zijn knieen.
Maar ik, ik had nergens last van, tot die stomme ongelukkige val ......

En nu heb ik ineens een knie die een keer echt stuk zal zijn, niet binnen 5 jaar maar het wordt nooit beter.....
Even overvalt me gevoel van onmacht en verdriet en voel ik me heel alleen......

Heel even ben ik niet zo stoer meer....

Heerlijk! Een dikke knie met 2 gaatjes....

Afgelopen 3 januari gleed ik met het heerlijke gladde winterweer keihard onderuit, landde vol op mijn knie en kon geen stap meer verzetten.
Een half jaar van therapie, MRI en onderzoeken van de Orthopeet later, besluit de vriendelijke man mijn knie toch van binnen te gaan bekijken.
Op 8 juni was het dan eindelijk zover, wat opzich al een bijzondere datum was, het was tenslotte 10 jaar geleden mijn trouwdag, ik mocht mij om 12:00 uur melden en om 14:00 uur was ik aan de beurt.

Letterlijk aan de beurt dus eigenlijk, om 13:00 uur kwam de verpleging mij halen omdat ik op de voorbereidingskamer verwacht werd. Held als ik ben begon onderweg naar de betreffende kamer mijn onderlip al te trillen en aangekomen besloot de anasthesist dat het verstandig was om niet alleen mijn been uit te schakelen maar ook de rust in mij te brengen door mij een heerlijke rustgevende drug toe te dienen. De wereld zag er ineens een stuk mooier uit.
Zo ook de artsassistent die mij toebedeeld werd, man wat een heerlijk uitzicht was dat zo tijdens die OK.

Aangekomen op de operatiekamer reageerde iedereen blij behalve ik, de anasthesist diende nog wat heerlijkheid toe en de operatie kon beginnen. Prachtige beelden van de binnenkant van mijn knie verschenen op het grote tvscherm voor mij. Tijdens het gewroet en gefriemel bleek mijn gevoel van pijn niet helemaal te zijn uitgeschakeld, en er was mij verteld duidelijk te zijn in het aangeven van pijn dus dat deed ik. Auw!!! Dat doet zeer riep ik.... de arts glimlachde en daar kwam de volgende drug.... Helaas werd de wereld door deze drug niet mooier, sterker nog de wereld ging draaien, zo ook mijn maag en mijn bloed bevatte ineens niet meer de benodigde hoeveelheid zuurstof. De lieve arts vroeg nog met een glimlach ( lees glimlachende ogen, zijn mond zag ik niet door het charmante mondkapje) of het goed ging, nee niet echt wist ik nog te antwoorden...... volgende spuit werd toegediend en mijn maag werd rustig. Wat een heerlijke man was dat zeg ....

Na een uurtje of 10 waren alle drugs uitgewerkt en kan het grote herstellen beginnen.
Langzaam maak ik vorderingen, ik ben van rolstoel (tot hilariteit van bepaalde vriendinnen) via twee krukken naar 1 kruk met zelfs af en toe zonder krukken gegaan.
Een week verder dus...... ongeduldig als ik ben moet het natuurlijk eigenlijk allemaal sneller gaan en forseer ik naar hartelust om vervolgens weer afgestraft te worden door mijn eigen knie.

Maar zo'n dag als vandaag kost het mij geen enkele moeite om rust te nemen, bikini aan, boek mee en genieten van de zon. De hele dag!!
Heel even ben ik stiekum een beetje blij met mijn dikke knie met 2 gaatjes. Het is toch best wel een beetje lekker zo'n dag helemaal niks doen zonder je schuldig te voelen.

Mijn kind zoek....

Vandaag waren mijn ouders een dagje op visite
Gezellig voor Max en om wat klusjes voor mij te doen
Mantelzorg met een beetje extra dus eigenlijk
Max verheugde zich er erg op en ik kon de afleiding eigenlijk ook wel gebruiken

De ochtend bestond uit gezelligheid, een klusje en wat huishouden
Max had een leuke tijd
En ik zag mijn huis weer schoon worden
Na een weekje zitten versloft alles toch wel een beetje

En toen was het halverwege de middag
Opa had beloofd om met Max nog even naar de kinderboerderij te gaan
Op de fiets natuurlijk, want dat is gezond
Dus zo geschiedde

Fietsen uit de schuur en gaan....
Gelukkig weet Max de weg
Want Opa als echte Almeerder weet natuurlijk niet al te veel te vinden in deze buurt
Opa voorop en Max de weg uitleggend erachter aan

Bij het park aangekomen keek Opa achterom
Max we gaan even omrijden ok
We gaan hier links in plaats van rechts, leuk
Leuk riep Max en Opa reed door

Nog geen halve minuut later kijkt Opa weer achterom
Opa krijgt de schrik van zijn leven
Max is weg, geen mannetje op een blauwe fiets achter hem
Opa stopt en stapt af

Roept een paar keer Max zijn naam en draaid zich om
Geen Max, geen antwoord
Opa wist het zeker, hij is vast het voetpad op gefietst en niet het fietspad
Wat moest hij doen?

Even afwachten dus
Na een tijdje besluit Opa mij te bellen
Uhmm Joke, klonk het aan de andere kant van de lijn
Ik ehhh...ik ben Max kwijt

Heel grappig denk ik nog even
Dan ineens slaat de paniek om mijn hart
Shit, ze zijn in het park en mijn vader is mijn kind kwijt
En ik kan niet autorijden, dus er niet heen

Ik hoor mijzelf heel rustig zeggen dat ik Max geleerd heb dat hij stil gaat staan
Stil staan en nergens heen gaan als je ons kwijt bent
Maarja nu is hij in het park, alleen...
Als hij maar niet....schiet er door mijn hoofd

Ik leg neer en bel meteen vriend R
Kan je me nu komen halen? Max ik zoek, hoor ik mijzelf in paniek roepen
R komt meteen en zegt nog: joh rustig hij kan daar geen kant op
Nee denk ik maar hij is wel in een park en 7 jaar en alleen

Ik leg neer en dan gaat mijn mobiel weer
Max is terecht, hij kwam ineens aan fietsen
Was eerst stil gaan staan vertelde hij en toen Opa hem niet kwam halen
Toen ging ik maar naar huis Opa, ik weet de weg Opa

Een trillend stemmetje aan de telefoon
Mam ik moest wel huilen
Ik was het voetpad op gefietst (had mijn vader toch gelijk)
En ineens was Opa weg

En mam? Ik heb lekker een Magnum gekregen van Opa, voor de schrik.
Mama glimlacht en voelt de klemmende angst verdwijnen
Ik hoor mijn stem trillen als ik zeg dat ik trots op hem ben dat hij de weg wist
En dat hij gedaan heeft wat ik hem altijd geleerd had

Max antwoord: Mam zal ik voor jou ook een magnum meenemen voor de schrik?

Die ene roos

Schorvoetend
Glimlachen
He hoi
Dus jij

Ja ik
Glimlach
Lichte blos
Hallo

Koffie
Onhandig
Onzeker
Verlegen glimlach

Achterzak
Uit de tuin
Zelf geplukt
Grotere glimlach

Verwarring
Buikpijn
En elke keer een glimlach
Om die ene roos.....

levenslang

Levenslang
Levenslang opletten, uitkijken, rekenen en nadenken
Levenslang afwegen, passen en meten
Levenslang jezelf vergelijken met anderen

Waar ik het over heb.....
Nou dat ik een maatje meer ben
En ja ik hoor jullie nu denken, het hoort bij je Jook, je bent wie je bent, je bent mooi
Maar het is gewoon niet leuk

En dan weer hoor ik jullie denken, doe er dan wat aan....
Tja en dat is een hele makkelijke opmerking
Tot je er zelf voor staat
Tot je het zelf moet doen..."er wat aan doen"

Dan pas weet je hoe het voelt er wat aan moeten doen
Hoe het voelt om alles te moeten bijhouden
Je bewust te zijn van iets dat moet maar eigenlijk niet mag
Eten omdat het moet maar eigenlijk mag je niet eten

Net als stoppen met roken maar verplicht 3 sigaretten per dag roken
Owja en dan moet je tussendoor ook nog 2x een half sigaretje roken
Bijna niet te doen
Maarja je moet he, goed voor je gezondheid....voor je lijf

En dan werkt de media natuurlijk ook nog gezellig mee aan het creeeren van een frustratie
Slank is mooi, succesvol gezond en vooral ook leuk
En vol of dik? Nee joh ongezond , lelijk, afstotend soms en ja soms zijn we wel gezellig
Zo moeilijk om jezelf te blijven voorhouden dat je er mag zijn

Dus dan ga je toch doen wat er van je verwacht wordt
Het grote lijnen en afvallen gaat beginnen
Het ene na het andere dieet heb ik geprobeerd
Enkele keer succesvol meestal maar tijdelijk

Elke probeerde ik mijzelf weer te accepteren
Maar elke keer ook weer komt de drang weer langzaam terug
Drang is niet het goede woord....bijna dwangmatig, het moet weer
En waarom? Tja voor mijzelf? Voor de mensen om me heen?

Gelukkig heb ik dan wel altijd mensen om me heen die me wel mooi vinden
Lekker zelfs, prachtig heb ik zelfs gehoord
Maar dezelfde mensen zeggen dan ook weer dat ik er zo goed uit zie als de eerste kilo's eraf zijn
Misschien word ik dan nog wel mooier, lekkerder

Maar wat het ook is, het is een grote frustratie voor me
Zelfs een soort van stil verdriet
Want diep in mijn hart wil ik het echt
Dat slanke lijf....of in elk geval slanker dan ik nu ben

En toch is het zo verrekte moeilijk
Moeilijk om het vol te houden
Moeilijk om te accepteren levenslang te hebben
Want eenmaal dik of vol is een levenslang gevecht met jezelf

Een levenslang gevecht met de weegschaal
Een levenslang gevecht met de spiegel
En ik weet best dat ik er mag zijn, dik, dun of in welke vorm dan ook
Maar soms voelt levenslang als de doodstraf

En ik ben weer op het punt gekomen dat ik het zat ben
Ik ben het gevecht weer aangegaan
Ik ben het knokken weer begonnen
En natuurlijk gaat het weer lukken

En de mensen die net als ik levenslang hebben
Die weten hoe het voelt
Vechten met jezelf
Een levenslang gevecht met jezelf

Zomaar ineens.....

Gezondheid is het allerbelangrijkste
Hoe vaak zeggen we het niet tegen elkaar
Het is ook niet te koop
Je moet het koesteren, er zuinig mee omgaan

De normaalste zaak van de wereld
Maar dan ineens wankelt je wereld
Ineens vraag je je af of je eigenlijk wel zo gezond bent
Niemand die je kan gerust stellen

Je ziet een verandering aan jezelf
Iets klopt niet
Angst vult je hart
Angst vult je dagen

Je anders zo vertrouwde goede gevoel
Veranderd langzaam in onzekerheid
Onzeker kijk je naar je lijf
Ja er is iets veranderd

Een gevoel van onmacht overvalt je
Je vertrouwen in je lijf verdwijnt
Wat nou gezondheid?
Kan je er nog wel van op aan?

De bezoeken aan de artsen gaan beginnen
Ook daar vind je geen vertrouwen
Geen blik om je gerust te stellen
Verder onderzoek zal uitwijzen wordt er gezegd

De onrust slaat af en toe om in blinde paniek
Het zal toch niet
Niet jij
Jouw deur gaat het altijd voorbij

Maar dan ineens lijkt het gewoon bij je aan te kloppen
Gewoon brutaal naar binnen te willen stappen
Je wilt heel hard de deur deur dicht gooien
Niks is zeker meer

Ineens twijfel je over je hele bestaan
Hoe ga je dit oplossen
Hoe ga hier tegen vechten
Hoever kan je lijf gaan

Ineens stond ik ervoor
Ineens twijfelde ik over mijn gezondheid
Ineens vulde mijn leven zich met angst
Ineens was mijn vertrouwen weg

Maar ook was daar ineens het verlossende woord
De glimlach erbij
Ik ben gezond!
De angst en onzekerheid glijden van mij af

Maar ik weet inmiddels
Dat het kostbaarste wat je bezit
Zomaar ineens kan gaan wankelen
Of weg kan zijn

Zomaar ineens wordt het je duidelijk
Heel pijnlijk duidelijk dat je je gezondheid echt moet koesteren
Heel lief voor je lijf moet zijn
Het kan zomaar ineens heel anders zijn......

mijn blogs

Een nieuw blog
Meer een uitleg
Een waarschuwing misschien ook wel
In elk geval wil ik het even kwijt

Mijn blogs
Ik schrijf ze voor mijzelf
Ze gaan over mij, over mijn gevoel
Over wie ik ben en waar ik voor sta

Het zijn mijn woorden
Mijn uiting van frustratie, geluk en verdriet
Maar ik schrijf nooit om iemand te kwetsen
Ik schrijf omdat ik mij er goed bij voel

Ik bedoel wat IK ermee bedoel
Doe ermee wat je wilt
Maar voel je nooit aangesproken
Persoonlijke blogs plaats ik niet of laat ik eerst lezen

Ik wil niet stoppen wat ik doe
Het hoort bij mij, ik ben een schrijver
Probeer me ook niet te beperken
Laat me gewoon doen wat ik graag doe

Leef met mij mee
Voel met mij mee
En mocht het echt over jou gaan
Dan heb je hem van te vooren al gelezen.

40 jaar

Eind april is het zover, dan wordt ik 40 jaar
Eindelijk zeg ik het hardop, eindelijk
De mensen die dichtbij mij staan weten wat een moeite het heeft gekost
Ik weet hoe kinderachtig het klinkt maar het is zo, 40 jaar doet pijn, doet mij pijn.

De mensen die de 40 zijn gepasseerd weten best hoe ik mij voel
Ze zullen het vast niet zo snel toegeven
Maar toch is het zo, het doet best pijn 40 jaar worden
Het is toch een soort mijlpaal

Je leven begint bij 40 roept de ene helft
De andere helft zegt: joh je voelt er helemaal niks van
En dat allemaal met een hele grote glimlach
Maar als het allemaal dan normaal en niet zo erg is,
waarom wil iedereen dan dat ik het echt en groots ga vieren?

Snode plannen worden gesmeed
Ik bewaak angstvallig mijn telefoon
Schaterlachend worden er feesten bedacht
Hier en daar wordt er wat verklapt

Ondertussen denk ik na
Jemig ik word 40 jaar!
Ben toch wel op de helft nu, zo ongeveer
Ik krijg ineens haast

Ik wil nog zoveel
Wil nog zoveel veranderen
Beleven
Zien, horen en voelen

Misschien is deze verjaardag voor mij wel dubbel
Dubbel belangrijk
Dubbel feest, dubbele betekenis
Ik wordt 40 jaar en ben opnieuw begonnen
Alles is op de rit, en loopt goed

Ineens wordt mijn 40^e verjaardag symbolisch voor mij
Ineens wordt het speciaal
Ineens wil ik het vieren
Ik wil er echt bij stilstaan

De dag zelf wordt speciaal
Een dag met een gouden randje
Een dag met bubbels en aandacht
Een dag die ik bewust en speciaal ga beleven

En ja ik weet het zeker
De eerste 40 jaar zijn bijna voorbij
Mijn 41^e levensjaar gaat beginnen
Ik wil het bewust doen, er bewust instappen

Ik ga het inluiden, op proosten
Ik ga zorgen voor een knallend begin
Ik ga op mijzelf toosten, alleen op mij
En dat ga ik doen met de mensen van wie ik het meeste hou
De mensen die nu belangrijk voor mij zijn

Want ik wordt 40 jaar
Ben er trots op
Ben trots op mijn leven
Tot mijn 40^e had ik een leven waar ik alles in heb beleefd
De ups, de downs, alles meegemaakt.

Nu ik 40 word gaat het leuker worden
Ik ga het doen
Het leven begint bij 40….
Als dat zo is ga ik leven, leven zoals ik wil.
Net als mijn 40 verjaardag
Met bubbels en aandacht…..en alles waar ik van hou!

Verliezen....verloren

Verliezen
Ik ben er goed in
Een rode draad door mijn leven
Iedereen verliest en wint, hoor ik om me heen

Troost die ik nooit wil horen
Het is mijn verlies
Na elk verlies win je weer
Na elk verlies ga je door

Ook ik
Alleen ik lijk meer te verliezen dan een ander
Mijn verliezen zijn er teveel geworden
En elke keer blijft het terugkomen

Elke keer blijf ik verliezen
Op de onverwachte momenten verlies ik het meest
Het overvalt me elke keer weer
Soms verlies ik omdat ik wil verliezen

Vaak overkomt het mij
Laat men mij verliezen
Onbewust en soms bewust
Soms keihard soms hoorde het zo te zijn

Maar het blijft verliezen
En verliezen is niet leuk
Zeker niet als je mensen verliest
Maar ook dan win je weer, komt er iemand nieuw

Verliezen is er in alle soorten
Verliezen is er in alle maten
Verliezen kan door te winnen
Winnen kan door te verliezen

Maar hoe vaak ik ook verloren heb
Hoe vaak ik nog ga verliezen
Ik heb geleerd ermee om te gaan
Ik ben er sterker door geworden

Mijn verliezen zijn ook mijn winst
Mijn winst in de vorm van kracht
Ik verbitter er niet door
Ik groei ervan

Verliezen hoort bij mijn leven
Het is een onderdeel van mijn ik
En ik ben trots op hoe ik er mee heb gewonnen
Gewonnen door het positieve in mijn verliezen te zien

Dus eigenlijk
Eigenlijk durf ik te zeggen
Dat ik er ook een soort winst uit haal
Winst uit elk verlies

Soms overvalt het mij

Soms overvalt het mij
Slaat het in als een bom
Ik heb de keuzes zelf gemaakt
Weloverwogen keuzes

Mijn keuzes
Goed over nagedacht
Alle plussen en minnen op een rij
Steeds opnieuw overwogen

Urenlange gesprekken gingen eraan vooraf
Elke keer kwam ik op hetzelfde neer
De keuzes die ik maakte hadden gevolgen

Ook de gevolgen hebben ik overwogen
Overwogen en besproken
Weer alles op een rijtje gezet
Nagedacht en besloten dat het de beste keuze was

De beste keuze voor iedereen
Maar waar keuzes gemaakt worden…
Daar vallen ook klappen
Verdriet en tranen zijn het gevolg van keuzes

Mijn grootste en moeilijkste keuze
Was voor iedereen goed
Maar ik vang de klappen
Ik moet leren leven met de gevolgen

Ik moet omgaan met de tranen en het verdriet
Ik moet me neerleggen bij de spijt die ik soms heb
Durf de spijt niet uit te spreken
Het was tenslotte mijn keuze die voor iedereen goed was

De gevolgen heb ik mij niet goed genoeg gerealiseerd
Ik heb niet gezien wat het met mij zou doen
Hoe het zou voelen om het beste voor een ander te willen
Een ander die belangrijk voor mij is

De ultieme keuze
De definitieve keuze
De keuze die de ander gelukkig maakt en houdt
De keuze die mij zo af en toe raakt tot op het bot

De keuze die ik eigenlijk nooit heb willen maken
Maar toch gemaakt heb
Alleen omdat het moest
Het moest en nu …

Heel even gaat het ten koste van mij
Heel even voel ik het verdriet en heb ik de tranen
Heel even laat ik het toe
Om het morgen weer weg te stoppen……

Single vrouwen en de mannen

Ik ben inmiddels enige tijd single, 16 maanden om precies te zijn. En ik kan je zeggen dat ik inmiddels een heel bijzonder beeld van de man in het algemeen en de single man in het bijzonder heb gekregen.

En ik ben zeker niet de enige, de single vriendinnen om mij heen en ook de getrouwde vriendinnen trouwens, komen met de ene ervaring na de andere. En steeds vaker hoor ik de kreet: “Ik ben er zo klaar mee!!”

Hoe kan dat nou toch? Waarom verschillen we toch zo? Wat is er mis gegaan? We hebben tenslotte redelijk met elkaar te maken, dus je zou denken dat we ons dus ook aardig in elkaar moeten kunnen verplaatsen. Niet dus.

Natuurlijk heb je de bekende uitzondering op de regel, ze zijn er best, die mannen die wel lief, begripvol en aardig zijn. Maarja die willen we eigenlijk niet. We willen niet betutteld worden. Maar we willen ook niet als vuil of sexobjecten behandeld worden. We willen graag iets er tussen in.

Helaas lijkt het erop dat mannen dat niet snappen. Misschien ben ik als single inmiddels wat verpest en kom ik de verkeerde mannen tegen. Of wil ze tegen komen. Maar mijn god wat is er mis met jullie single mannen en een groot deel van de getrouwde ook trouwens.

Vriendin 1 roept dan ook Ik wil NOOIT meer een relatie, leuk voor in bed, avondjes weg, hapje eten, de aandacht, de verwennerij. Maar die vuile sokken en ellende die mogen ze houden of bij hun vrouw laten. Want ja zo is het wel, heel veel mannen zoeken “het” buiten de deur is mijn ervaring.

En dat we zo’n mening gaan krijgen is natuurlijk niet voor niets. Te vaak lopen we tegen de mannen met zogenaamde bindingsangst aan. De mannen die sex willen maar owee als er gevoelens bij komen. Er ontstaat blinde paniek en ze rennen weg en laten ons met een gebroken hart achter. Dat kan je dan natuurlijk weer voorkomen door duidelijk en eerlijk te zijn.

Maarja dat is ook zoiets, duidelijkheid en eerlijkheid. Blijkt moeilijk. Ik snap best dat de mannen denken dat wij dan heel hard wegrennen maar ik kan je vertellen, dat als ik naar mijzelf en naar de dames om mij heen kijk, wij er best oren naar hebben om sex te hebben voor de sex. Het hoeft niet perse in een relatie, en dan zijn er ook nog meerdere vormen van relaties mogelijk natuurlijk. Wij kunnen ook genieten van het genieten.

Ik zie ook een verandering bij de single vrouwen om mij heen. We zijn natuurlijk niet meer zo afhankelijk van de man, we kunnen onszelf best prima redden. Dat is ook wennen. We hebben een eigen mening en ventileren die graag. Natuurlijk is dat bedreigend en nieuw. En misschien staan wij ook niet meteen te springen om ons in een relatie te storten en moeten ook wij daar duidelijker in zijn.

En dan kom ik misschien wel bij een heel belangrijk punt. Misschien zijn zowel de single mannen als vrouwen eigenlijk wel helemaal niet zo eerlijk en duidelijk. Misschien durven we dat ook wel helemaal niet. Want tja er wordt toch wat van je verwacht. Er heersen toch nog veel taboes. Het wordt niet gewaardeerd als je als vrouw eerlijk toegeeft dat je best stout bent en heel veel geniet en laat genieten.

Wat dat betreft lopen wij single vrouwen wat voor op de iedereen om ons heen. Wij zijn een stapje verder in de ontwikkeling. We zijn geen zielige alleenstaande vrouwen meer, we weten wat we willen en vooral niet willen. We zijn dominanter en stouter dan we zullen toegeven. En dat is moeilijk, en niet alleen voor ons maar ook voor de mannen om ons heen. Ik begrijp het best.

Dus zullen we als singles wat gaan afspreken. Laten we vooral duidelijk en eerlijk tegen elkaar zijn. Als we willen genieten doen we dat, willen we meer dan zijn we daar eerlijk over. En we lopen niet meer zomaar in blinde paniek weg. We communiceren gewoon wat beter en dan zal je zien dat het voor ons als singles ineens allemaal een stuk gemakkelijker wordt.

Veranderd

Veranderd
Natuurlijk ben ik veranderd, iedereen veranderd toch?
Ik wordt bijna 40, zou raar zijn als ik niet zou veranderen
En daarbij is mijn leven drastisch veranderd

Ik heb niet meer het “zorgeloze gezinsleven” bestaan
Voor zover dat zorgeloos was natuurlijk
Leef nu het leven van een alleenstaande moeder
Een single met een kind, met een prima omgang met de vader

Iedereen veranderd in de loop van zijn leven
De een wat meer dan de ander
Alles in je leven maakt wie je bent en ik….
Ik heb toevallig wat meer meegemaakt dan een ander
Verander daardoor misschien wat meer dan een ander

Het is toch niet erg om te veranderen
Misschien is het wel goed om te veranderen
Je kan niet altijd dezelfde blijven
Moet je ook niet willen denk ik

Maar soms knaagt het, soms kijk ik naar mezelf
Ben ik echt zo veranderd?
En is het dan in positieve zin?
Volgens mij wel, volgens mij ben ik een beter en waardevoller mens geworden.

In elk geval voor mijzelf
Ik ben bang dat er mensen zijn die er niet blij mee zijn
Bang is niet het goede woord, meer ongerust
Maar ik ben heel blij
Blij met mijzelf, met wie ik ben
Met in wie ik veranderd ben, of is het in terug veranderd ben

Was ik misschien nooit mezelf, maar nu wel?
Of ben ik gewoon veranderd in een nieuw persoon?
Iemand die dichterbij mijzelf ligt
In elk geval zichzelf belangrijk vind

Ja ik ben veranderd in iemand die meer aan zichzelf denkt
Meer voor zichzelf opkomt ook, en soms is dat moeilijk
Moeilijk om te zien dat mensen daar moeite mee hebben
Maar het is wel wie ik ben, wie ik wil zijn.

Dus ja ik ben vast veranderd, misschien zelfs wel heel erg veranderd
Maar ik geniet van de persoon die ik ben
Hoe ik in het leven sta, voor mezelf en voor de mensen om me heen
Maar wat het belangrijkste is, ik ben dan misschien wel veranderd.

Maar ik blijf altijd Joke, gewoon Joke

Zo groot maar toch nog zo klein

Max ging spelen en slapen bij Julia, altijd een feest. Julia is tenslotte zijn vriendinnetje.De hele week werden de nachtjes geteld, leuk hé mam heb ik wel 100x gehoord.Cadeautje moest gekocht. Favoriete knuffel werd alvast uitgezocht.

Vrijdag was het dan eindelijk zover. Uit school mee naar Julia. Heel stoer ging hij met rugzak met slaapspullen en knuffels naar school.Zuchtte een paar keer diep toen ik hem een extra kus alvast voor de nacht en mooie dromen gaf. “Mam ik ben al groot hoor!!!”

De hele dag hoorde ik niks, ik hield me in te bellen. Hij is alweer 7 tenslotte, gaat allemaal prima daar, toch?Ik had een avondje vrij dus even lekker een hapje eten met Anita. En daar ging mijn mobiel, Max, hij wilde even welterusten zeggen. En wilde een kus voor mooie dromen.Na een gesprekje van een minuut of 5 kon hij gaan slapen. Het was weer goed.

En toen vanmorgen thuis. Heel hard rende hij op de galerij, ik hoorde vanaf de lift al MAAAAAM. De stoere verhalen kwamen eruit. We hebben gekart, was gaaf mam. We hebben pizza gegeten, lekkerrrrrrrrrrrr. Julia kreeg nog een knuffel en er werd afscheid genomen. Max ploft op de bank en pakt zijn ds.

En na een uurtje gebeurde het. Max roept me vanaf de wc. De deur moest dicht blijven, maar hij wilde me wat vertellen. Ik stond geduldig achter de deur me af te vragen wat er zo belangrijk en speciaal kon zijn dat het vanachter een gesloten deur verteld moest worden.

En toen kwam het er met horten en stoten uit…. Mam, ik heb je best wel erg gemist gisterenavond toen ik naar bed ging. Moest eigenlijk wel een beetje huilen mam. Is dat erg mam? Als je 7 bent? Want ik ben toch best al groot.Ik smolt aan de andere kant van de deur. Hij had me gemist, voelt zich er eigenlijk te groot voor, maarja het was toch echt zo.

Mijn stoere grote man was ineens weer een beetje klein…. en dat mag hij best nog wel even blijven.

Vrienden

Ze zijn er in vele soorten en maten, ze zijn in je leven met een doel, komen en gaan, in elke fase voor je leven horen weer andere vrienden met een enkeling die blijft hangen. Allemaal clichés maar zo waar. Helaas ben ik een ervaringsdeskundige.

Door mijn leven heen heb ik heel wat “vrienden” gehad, of zijn het kennissen die zich graag als meer voor willen doen. Voor mij waren het vrienden. Soms hele goede, soms wat minder goed maar toch wel dierbaar.

Misschien ligt het wel aan mij, geef ik mij te snel bloot. Ook dat heb ik geleerd, denk niet dat iedereen je vriend is, dat kan niet en dat wil je ook niet. Je moet vriendschappen namelijk ook onderhouden en dat kan niet met iedereen. Dus op die manier vindt het en soort natuurlijke selectie plaats.

Er zijn mensen die er altijd zijn, die horen erbij, groeien met je mee in vallen en opstaan wordt je samen wijzer. Sommige mensen horen bij een bepaald periode in je leven, dan kom je weer bij het cliché dat iedereen er is om een reden. Dus ook elke vriend is er om een reden.

Maar hoe komt het dan dat de ene vriend wel met je mee kan groeien en de ander niet. Waarom raak je mensen kwijt die je eigenlijk helemaal niet kwijt wilde raken. Waarom glipt het gewoon door je vingers, en hoe krampachtig je ook wilt vasthouden, het vervaagd, gaat weg, verwaterd, je verliest elkaar uit het oog.

Soms kijk ik met verbijstering naar mijn leven en dan vooral m.b.t. mijn vrienden. De stabiele staan hoe dan ook naast je, achter je, voor je. Elke richting die je loopt wandelen ze mee. Ze zijn kritisch, meelevend, steunen je en blijven er, no matter what.Maar veel vrienden vallen gewoon weg.

Er zijn momenten dat je je ineens realiseert dat je iemand kwijt bent, je kijkt om je heen en bedenkt dat er wat gebeurt is terwijl je het niet in de gaten hebt gehad. Gewoon weg, bij sommige mensen weet je dat ze met een glimlach na een tijdje weer voor je staan. Je praat, lacht en geeft een knuffel en alles is ok. Bij andere weet je dat je ze kwijt bent, weg uit je leven.

Maar soms, heel soms, wil je krampachtig vasthouden. Heel krampachtig vecht je tegen iets onherroepelijks. Een einde dat er eigenlijk al is. Je weet het, wil het niet weten. Sluit je ogen honderd keer en voelt de pijn even zo vaak. De pijn van loslaten en doorgaan. Krampachtig hou je vast aan een illusie.

Maar op welke manier vrienden je leven inkomen of weer uit gaan. Altijd laten ze een indruk achter, een afdruk op je hart. Een afdruk die uniek is. Niet te evenaren of te verbeteren door een ander. Elke vriend is er op zijn manier. Kostbaar voor even of voor altijd.

Ik begin te leren dat het belangrijk is te koesteren maar niet ten koste van alles. Loslaten is misschien nog wel moeilijker dan vasthouden. Maar vasthouden als het ten koste van jezelf gaat is niet goed, dan moet je loslaten. Dan moet je durven toegeven dat er wat veranderd is, dat het niet meer gaat. En dat het kostbaar was voor even en niet voor altijd.

Even en oneven weken

Sinds ik gescheiden ben, heb ik te maken met even en oneven weken.De even weken ben ik vooral mama, alles staat in het teken van Max en alles om hem heen. Rust, reinheid en regelmaat en genieten van het mama zijn, is wat er telt.De oneven weken ben ik een andere Joke, ik blijf altijd mama, maar ik heb duidelijk een ander leven dan.

De oneven weken bestaan voor een deel uit Max, maar als hij met tas naar papa vertrekt, dan veranderd er wat. Van de mamaJoke-modus ga ik over in de Joke-modus.De modus die ook vooral uit rust en genieten bestaat.Ik probeer te genieten, van alles om me heen. Tijd voor mijzelf, mijn sociale leven.Niemand om voor te zorgen dan mijzelf. Niemand om rekening mee te houden dan mijzelf.

Ik ga uit, ontmoet mensen, maak afspraken. De ene week is het wat drukker dan de andere week. Soms ben ik gewoon heerlijk lui thuis.De afgelopen week was het anders…heel anders.Mijn oneven week begon leuk, erg leuk. Gezellig avondje doorgebracht met een lief vriendje. Veel lol gehad en veel genoten…

Donderdag was eentje van de verrassende ontmoeting. Ander vriendje verscheen onverwacht op sms, was in de buurt en wilde wel even langskomen als ik thuis was. Een middag en begin van de avond bestond uit lachen, praten, zware gesprekken en vooral genieten met een glas wijn. De spontane ontmoetingen zijn de mooiste zeiden we tegen elkaar toen ik hem 4 uur later weer op de trein zette. En ja dit gingen we zeker vaker doen in de oneven weken…..

En toen kwam de vrijdag, de vrijdag was voor Lissy en ik. De vrijdag van de Issy’s. Liss kwam en meteen was de toon weer gezet. Lachen veel lachen, humor en pret voerde de boventoon. We beleefde de middag intens en genoten. De avond was voor Lebbink. Anita was erbij, bijna de 3 musketiers. Allen voor 1 ….. We hebben genoten, gedanst en heel erg gelachen. Zo’n avond is toch altijd 1 groot feest. Een groot feest in een eigenlijk hele simpele kroeg. Maar met elkaar maken we er toch altijd weer wat speciaals van.

De zaterdag. Eerst natuurlijk heel erg uitslapen! Lissy moest eigenlijk veel te vroeg weg. Maar de rust duurde voor mij maar kort. De volgende gezellige avond diende zich al snel aan. Tweeps kwamen eten, mijn spagettie testen. Weer een avond met leuke gesprekken, roddels en nieuwtjes over Twitter en dan vooral de mensen die zich daar bevinden. De avond eindigde wat vroeger, niet erg. Ik merk dat ik de 40 ga aantikken, ben de nachten laat naar bed gaan niet meer zo gewent…

En nu is het zondag. En wat is het stil. De zondag in een oneven week is vaak rustig, genieten van de stilte om me heen. Genieten van het “niets hoeven”Ik installeer me op de bank met een heerlijk dik boek, Uckie ligt tegen me aan, ik kijk om me heen en voel dat het einde van de oneven week eraan komt. En voel dat het goed is, ik begin hem te missen, die even week…. De mamajoke-modus komt langzaam terug. Ik mis Max altijd wanneer hij er niet is, nu gaat het echt kriebelen. Morgen is hij er weer. Morgen ga ik de mamaJoke-modus weer in. Heerlijk!

Er is best een groot verschil tussen de even en de oneven weken van mijn leven. Maar het blijft echt mijn leven en in welke modus ik ook zit, ik blijf Joke en ik geniet ervan……

En nu? Nu geniet nog even van mijn afgelopen oneven week….en kijk ik uit naar de nieuwe even week.

Ik!!!

Soms zit ik op de bank
Vraag ik me af waar ik in godsnaam mee bezig ben
Wat jaag ik na?
Wat wil ik nou eigenlijk.

Ik staat op
Loop langs de spiegel
Zie de blik in mijn ogen
Ineens is het me heel duidelijk

De rust valt over me heen
De rust die ik al jaren zocht
De rust die ik wil voelen
Ik voel hem heel even

Ik blijf voor de spiegel staan
Kijk mezelf recht aan
Dwing mezelf te kijken
Echt te kijken

Ben ik wie ik ben?
Ben ik wie ik wil zijn?
De vrouw die daar staat
Die blik

Dat ben ik
De stralende ogen
De wilde haren
Net even anders dan de rest

Ik schiet in de lach
Denk aan wat er gezegt wordt
Wie ze denken dat ik ben
Alleen ik weet wie ik ben

Ik blijf kijken
Mijn blik veranderd
Ik zeg tegen mezelf, wat jaag je nou na?
Wat is nou belangrijk?

Count your blessings
Ga door en lach
Koester wat je hebt
Zoek niet naar het onmogelijke

Vriendschap is belangrijker dan liefde
Hou van jezelf
Wees blij met wie je bent
Zorg dat je overleeft

Ja ik maak de goede keuzes
Ik ben wie ik wil zijn
Wie ik altijd al wilde zijn
Ik knipoog naar mezelf

Lach om mezelf
Ik weet dat ik het goed doe
Ben tevreden met wie ik ben
Hou van mezelf om wie ik ben

Ik ben er
Ik sta er
Ik heb de sprankel in mijn ogen
Ik heb de glimlach op mijn gezicht

En vooral, ik mag er zijn
Ik ben een mooi mens
Mooi genoeg om van te houden
Mooi genoeg om van mezelf te houden

Ik kijk nog eens goed naar mezelf
Je doet het goed meisje, fluister ik
Je bent er
Je hebt gevonden wat je zocht

Gevonden wat het belangrijkste is
Het allerbelangrijkste wat er bestaat
Je hebt jezelf gevonden
En laat niemand dat ooit van je afnemen.

Alleen

Alleen
Alleen beslissen
Alleen boos zijn
Alleen het bloed onder mijn nagels vandaan

Soms is het zo moeilijk
Zo moeilijk om het alleen te doen
Het alleen te moeten beslissen
Niet een blik te kunnen uitwisselen

Niet even roepen, neem het even over
Fluisteren, ik trek het even niet, jouw beurt nu
Geen overleg over hoe en waarom
Geen blik van waardering

Een dag als vandaag is er zo eentje
Eentje die ik niet alleen had willen doen
Eentje die ik gewoon wil delen
Gewoon omdat het even te moeilijk is alleen

Gewoon omdat ik even wil mopperen
Schelden zelfs
Gewoon omdat je dat nodig kan hebben
Het soms even gewoon niet alleen wilt doen, kan doen

Voel de tranen stromen
Wil het gewoon even niet alleen
Heel even wilde ik samen zijn
Maar dat ben ik niet, ik ben alleen

Vind mijn kracht wel weer
Vecht me er doorheen
Voel mijn tranen stromen
Maar ik kom er wel weer

Morgen
Morgen sta ik er weer
Heb ik weer de kracht voor twee
Morgen…

Een weekje zitten...

Je kent het wel, een gewone zondagochtend.
Even snel naar buiten met de hond
Kind achter zijn broek aanzitten want we moeten zo weg.
Je rent bijna de straat op en vergeet dat het glad is.

Baf daar ging ik dus
Even zag ik de humor ervan in
Moest nog even om mezelf lachen
Keek om me heen en stond lachend op

Maar toen kwam het, au.... mijn knie voelt wel erg rot aan
Even wrijven maar en doorlopen
Geen zin en geen tijd voor gedoe dus negeren die knie
Na 50 meter ging dat dus niet meer

Ik twitterde nog even grappig hoe glad het in 010 was
Zag de lollige reacties inmiddels door mijn tranen heen
Eenmaal thuis, vriendin gebeld, verjaardag ging niet door
Andere vriendin roept dat ik de dokter moet bellen, even negeer ik haar ook

Na een half uurtje zitten, kan ik mijn knie eigenlijk niet meer buigen
Laat staan dat ik kan lopen
Hij kraakt ook roep ik ongerust
Alle adviezen toch maar volgen, op naar de dokter

Aangekomen bij de arts is het erg druk
Veel mensen vallen met dit weer
De verveling en frustratie deel ik op twitter
Iedereen moppert en leeft met me mee

Een wachttijd van 2 uur later kijkt de aardige arts mij aan
Glimlacht en zegt: weekje zitten, meniscus zou wel een stuk kunnen zijn
Misschien ook de kruisbanden.
Ja daag denk ik...een week zitten???

Kind wordt opgehaald door zijn vader
En ik wordt op de bank gezet
Stijf van de pijnstillers begin ik aan een week zitten
Een lange week niets doen, en dat voor mij....

Gelukkig heb ik lieve vriendinnen
Margo meld zich aan als verzorgende, ze komt
En ze blijft 4 dagen
Het worden 4 leuke dagen, lachen , slapen, praten en genieten dat ook

Dan komen er 4 dagen van alleen zijn
Volgende vriendin dient zich aan voor boodschappen en de hond
Ik kan weer gaan zitten
Been omhoog en rusten dus

Maar waar het om gaat is dat als je alleen bent
En je mankeert ineens wat, je merkt dat je echt alleen bent
En dan merk je pas wie je vrienden zijn
En die komen ook nog best uit onverwachtte hoek

Op Twitter hebben we zoiets als Tweepcare
En het werkt
Net even wat aandacht meer
Leuke gesprekjes

Even vragen hoe het gaat
De slapeloze nachten worden gevuld met mooie gesprekken en muziek
Het alleen zijn wordt verzacht
Het alleen zijn is ineens minder alleen

Mensen zeggen dat het inhoudsloos is DAT Twitter
Nou niks inhoudsloos
Ze hebben me door een week zitten heen geloodsd
En ik ben ze dankbaar, die Tweeps

Morgen begint het normale leven weer
Kind komt weer thuis en ik ga wat meer doen
Het kan nog wel even duren voor ik weer echt functioneer
Maar de afgelopen week zitten vergeet ik niet snel meer

Nooit gedacht dat je virtueel vriendschappen kan opbouwen
Leuke mensen kunt ontmoeten ook
En dat ik met een beetje hulp van lieve Tweeps
Een weekje zitten best goed kan overleven!!

Vaarwel 2009..... Welkom 2010

Vaarwel 2009…… Welkom 2010

De afsluiting van 2009 was er 1 om nooit te vergeten.
Een goed begin van 2010 ook
Een afsluiting met glans
Een begin met passie

Ik had geen betere afsluiting kunnen hebben
Wat een jaar vol ellende is geweest
Een jaar met heel veel downs en een aantal ups
Eindigde in een heerlijk feest

Mijn 2009 was er 1 die ik wil vergeten
Maar aan de andere kant ook weer niet
De downs waren hard
De ups waren geweldig

Mensen verdwenen uit mijn leven
Mensen wandelde mijn leven in
Ik ben veranderd
Of heb ik mezelf weer teruggevonden?

Mijn 2009 was een harde leerschool
Ik ben er nog niet, nog lang niet
Ik ben weer sterker geworden
Weet weer beter wat ik wil en vooral niet wil

Maar 2009 ligt achter me
En 2010 lonkt
Ik heb afgesproken dat 2010 mijn jaar wordt
Mijn jaar en dat van de mensen waar ik van hou

Een jaar dat niet zomaar mijn jaar wordt
Een jaar dat ik zelf mijn jaar moet maken
Een jaar waarin ik moet knokken
Een jaar om nooit te vergeten

Maar tot die tijd maak ik de balans op over 2009
Een jaar met een brede lach en een hele dikke traan
Een jaar vol nieuwe ontmoetingen
Een jaar vol afscheid

Ik kan de conclusie trekken dat het een rotjaar was
Maar het was ook een jaar met een gouden randje
Een heel dun goud randje
Ik ben er klaar mee en klaar voor!

Vaarwel 2009……. Welkom 2010