Niet al te lang geleden hadden mijn vriendinnen en ik besloten dat er een "Bambi"- man bestond, en de “Bambi” daar bleven wij van weg, heel ver weg.
Natuurlijk is een "Bambi" leuk voor even maar op de lange termijn is een "Bambi" niet fijn en dus beslist geen relatiemateriaal te noemen, dachten we.....
Tot afgelopen week, vriendin M en ik kwamen tot de verhelderende conclusie dat wij vooral oog hadden voor de emotioneel totaal verknipte en verwarde mannen.
Geen gevoel en zeker geen begrip voor onze situatie en al helemaal niet voor onze behoeftes. Keihard kregen we elke keer weer de deksel op de neus, de deur in ons gezicht en/of een gebroken hart.
Tot nu, zowel M als ik hebben de afgelopen week het geluk, ja het geluk gehad om een man te mogen ontmoeten met een hoge "Bambi"-factor.
Alle "Bambi"-alerts gingen af, bellen gingen rinkelen en we waarschuwde elkaar voor de bijkomende problemen van de "Bambi".
Maar langzaam, heel langzaam werd het ineens duidelijk. Er is niks mis met een "Bambi", eigenlijk is het wel lekker zo’n "Bambi" om je heen.
Hij geeft aandacht, vertroeteld, stopt je in als je een nachtje op de bank crasht. Vind je lief en laat dat merken ….
Eigenlijk wisten we precies wat een "Bambi" was maar nu ineens gaan we het ook nog waarderen, we willen gewoon liefdevol vertroeteld en behandeld worden, willen het gevoel hebben dat we echt de enige vrouw op de wereld zijn.
Dus eigenlijk zijn we al heel lang op zoek geweest naar die "Bambi" en net op het moment dat we ons dat realiseerde liep er een "Bambi" ons leven in…..
Toeval bestaat niet…….