Sinds ik het maken van cupcakes en andere zoete rommel heb ontdekt staat mijn keuken
vol keukentoebehoren en aanverwante artikelen.
Je kent het wel, mixer, spatels, maatbekers en een weegschaaltje.
Een heel fijn en nauwkeurig digitaal weegschaaltje, mijn heerlijke weegschaaltje.
Na het bakken van vele cupcakes voor de kerst besloot ik even rust te nemen.
Keuken opgeruimd en alleen mijn kleine fijne weegschaaltje liet ik staan.
Altijd handig voor even snel afwegen van de simpelste dingen.
Toen kwam Max zijn verjaardag dus zijn trakteren op school eraan.
Mama heeft een nieuwe hobby dus de keuze was snel gemaakt, het zou iets worden dat
met cupcakes te maken had.
Ik vond dat ik eerst even moest uitproberen dus we gingen aan de slag.
Pak even het weegschaaltje, zei ik tegen Max.
Max kijkt om zich heen en roept dat hij hem niet ziet staan. Ik draai me zuchtend om want ik weet toch zeker dat ik hem op de kast had neergezet.
Kijk toch eens met je ogen wil ik roepen maar ik blijf halverwege hangen…. Mijn weegschaaltje is weg. Helemaal weg.
De zoektocht gaat beginnen, hele keuken wordt overhoop gehaald, alle kasten leeg getrokken.
Ik stuurde zelfs Max naar de kelder om te kijken of ik hem misschien tegelijk met de kerstspullen opgeruimd had, als ik opruim doe ik het tenslotte goed.
Maar helaas …. Nergens is mijn weegschaaltje te vinden.
Mopperend begin ik aan het bakken en doe alles een beetje op de gok, het werkt natuurlijk best maar het missen van mijn weegschaaltje knaagt aan me.
De volgende dag weer een hele ronde door het huis gemaakt, maar nee echt nergens te vinden.
Ik geef het op… ik zal hem wel per ongeluk weggegooid hebben ofzo.
Een nieuw weegschaaltje wordt aangeleverd maar hij haalt het natuurlijk niet bij mijn eigen heerlijke weegschaaltje.
Eigenlijk had ik het al opgegeven, hij was weg en bleef weg…. Tot vandaag.
Mijn lieve bovenbuuf is een gewillig proefkonijn als het gaat om het testen van mijn gemaakte cupcakes.
Na het maken van Max zijn traktatie vroeg ik mijn buuf te komen proeven, natuurlijk wilde ze dat en 2 minuten later zat ze bij me in de keuken met een kop thee te smullen van mijn cupcakes.
Terwijl ze haar vingers aflikt roept ze terloops, “oja ik heb jouw weegschaaltje nog”
Huh? Mijn weegschaaltje!!
Jahoor, op oudjaar bij mijn afwezigheid had ze even een weegschaaltje nodig, een digitale welteverstaan en aangezien ik er 1 heb was ze zo vrij geweest om even bij mij het geval te halen.
Opzich niks mis mee maar ze vergat het tegen me te zeggen…. Met schaamrood op haar kaken vertelde ze het verhaal om daarna gierend van het lachen naar mijn zoektocht te luisteren.
Elk nadeel heb zijn voordeel tenslotte
Geen opmerkingen:
Een reactie posten